SAHİPSİZ KÖYLER
Kimsesiz köylere domuz çakal dadandı
Tarlalarda ne mısır ne nohut kaldı
Ortada ne dirlik ne düzenlik vardı
Ormanlar yandı dağlar boz kaldı


Koylar parsel parsel sahiller satlık
Binalarda dikildi kırk elli katlık
Hırs yapınca çoğaldı başladı kıtlık
Köyde ne ahır kaldı ne de samanlık

Köylerde geçinmek çok zor olunca
Gençler göçüp gitti iş bulunca
Ocaklarda duman küllük olunca
Kerpiç duvarlı yıkık evler ıssız kalınca

Medet umduk doğduğuz burçtan
insanlar isyan etti pahalıktan parasızlıktan
Çiftçiler hacizle biriken borçtan
Tarlada ne kürek, ne pulluk kaldı ta başdan

Doğrular eğriyle bir bir savaştı
Yüzsüzler kırk yüz oldu haddini aştı
Hırsızlar sinsîce çaldı çıptı kaçtı
Ortada ne bir iz, nede akçeler karıştı

Diplomalı gençler iş güç ararken
Yorulup çıkmaz oldular evlerden
Babalar patronlar para saçarken
Mutluluk olur mu ? evlat babadan kaçarken

Ah Dipioğlu çoktur da diyecek
Yakasız kefeni herkes giyecek
Gerçek hesap gününü gelecek
Ben ne yaptım diye boşa aman dileyecek
Yazan şair:Zihni DERİN
12.07.2025 ANKARA