İstanbul 5

Kimine yağmurdur, kimine güneş,
Kimine soğuktur, kimine ateş.
Kimine yavaşlar, kimine aceş,
Koşarken yorulan elsin İstanbul.

Kimine bir sabah, kimine akşam,
Kimine bir dua, kimine pişman.
Kimine usludur, kimine düşman,
Her yüzü başka bir renksin İstanbul.

Kimine kuş sesi, kimine korna,
Kimine boğazdır, kimine orman.
Kimine umutken, kimine duman,
Gözlerde kaybolan fersin İstanbul.

Kimine bir türbe, kimine kule,
Kimine rüyadır, kimine hile.
Kimine çıkmazdır, kimine bile,
Gönülde saklanan can İstanbul.

Kimine bir nefes, kimine yüküm,
Kimine içli bir şiir, türküsün.
Kimine ayrılık, kimine düğün,
Herkesin yolundan sen sen İstanbul.

Kimine gölgedir, kimine ışık,
Kimine çöldür, kimine yeşillik.
Kimine sözdür, kimine şiirlik,
Dilini çözmeyen yansın İstanbul.

Kimine güvercin, kimine karga,
Kimine yalandır, kimine eza.
Kimine armağan, kimine ceza,
Bir yanın aşk, bir yanın kin İstanbul.

Kimine sokaktır, kimine meydan,
Kimine geniştir, kimine candan.
Kimine uykudur, kimine her an,
Hiç durmaz, akar hep akar İstanbul.

Kimine bir selam, kimine sitem,
Kimine habersiz, kimine matem.
Kimine çok yakın, kimine gidem,
İçinde kalandır sen sen İstanbul.

Kimine ilk bakış, kimine son söz,
Kimine susmaktır, kimine de öz.
Kimine bir ömür, kimine de köz,
İçime işleyen aşksın İstanbul.

Hakkı kalabalık

Not:
(aceş: aceleci – halk ağzında eski kullanım)