0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
150
Okunma
- Kardeşlerim’e
Zenci açar,
Telli kavak gibi.
Zenci büyür,
gölgesini bile paylaşarak.
Zenci ağlar,
kimse anlamaz o sesi.
Zenci güler,
çünkü başka yolu yoktur.
Zenci birdir,
birden fazlasıdır.
Zenci hiçtir,
ama hiç kimse değildir.
Zenci der ki:
“Ben hep vardım.”
Zenci der ki:
“Ben hâlâ buradayım.”
Zenci açtır,
ama tok bir nefestir.
Zenci uzaktır,
ama içimize yakındır.
Zenci der ki:
“Beni gör.”
Zenci der ki:
“Beni silme.”
Zenci bir çocuk,
Tahtasız okulda sabır pusulası.
Zenci bir kadın,
elleri çatlamış bir sabah gibi.
Zenci bir baba,
susarak direnen.
Zenci der ki:
“Ben de insanım.”
Zenci der ki:
“Ben de sevgiyim.”
Zenci der ki:
“Ben de aşk’ım.”
5.0
100% (2)
