(Vakit ayırıp şiirin şarkı formunu videodan dinlemenizi de tavsiye ederim.)

Duman içinde kaldı bir dağ,
Kuşlar bile uçamadı göklere.
Rüzgâr, yanık kokusunu taşıyor hâlâ,
Toprak susmuş, ama ağlıyor aslında.

Yanıyor ormanlar susma artık!
Bir kıvılcım bütün ömrü yutar.
Toprağın da sesi var, duyan yok?
Kül olan her dalda bir kuş ağlar.

Bir ceylanın izi silindi külde,
Göğe yükseldi çığlıkları güvercinlerin.
Her ağaç bir yuvaydı, bir masaldı belki,
Şimdi sustu orman, biz konuştuk mu hiç?

Yanıyor ormanlar susma artık!
Bir kıvılcım bütün ömrü yutar.
Toprağın da sesi var, duyan yok?
Kül olan her dalda bir kuş ağlar.

Kül kadar sessiz, ama içi çığlık,
Bu sessizlik, kabulleniş değil.
Yanıyor orman, göz göre göre,
Biz sustukça bir orman eksilir.

Sadece orman değil yanıp giden,
Ciğerimizdir , nefesimizdir giden.
Bir fidan dik, bir söz et, bir şarkı söyle:
Çünkü susarsan, ateşe döner gece!

Yanıyor ormanlar susma artık!
Bir kıvılcım bütün ömrü yutar.
Sesimiz kök olsun, toprağa varsın:
Her dal yeniden umutla doğsun!