Sevgisizlik zehiri çöreklenmiş zamana
Panzehir aranacak, zaman yok hiç “Aman”a

Nasıl geldik bu hale kara kara bir düşün
Dur durak bilmedikçe sonu yok bu gidişin

Bir söz, bir bakış dahi gönüller incitiyor
Sanki kurşun misali derinden sancıtıyor

Sorsan çoktan yazılmış ilminin kitapları
Anlatmaya hacet yok açıktır hitapları

Bilen de bilmeyen de ürker olmuş kendinden
Seviyorum diyen de korkar olmuş kendinden

Arasak bulunur mu bu yolun arifleri,
Yeniden yazılır mı sevginin tarifleri ?

Sözcükler gülümseyip açar mı çiçek gibi,
Dudaklara konar mı ürkek kelebek gibi ?

Kalp kırmamak olsaydı her kişinin hedefi
Yüzleri saracaktı dostlukların sedefi

Gönül yapmak kolay mı kırılmış parçalardan ?
En iyisi yıkmamak geçmemek sırçalardan

Eğer bir kalp kırdıysan, otur bir daha düşün
Kolay olmaz sonrası çetin olur gidişin

Sevgi tohumlarını ekmeliyiz yeniden
Biraz naz biraz niyaz çıkmalıyız derinden

Hele bi yol düşünüp dinlersek kendimizi
Yapmak için bir kalbi yıkardık bendimizi

Halis bir niyet ile kolaylaşsın zorluklar
Söner bu ateş belki can yakamaz korluklar

Bir bardak vardı hani boş tarafı dolmayan
Doluya bakalım mı eldeki boşalmadan ?

Umutsuz yüreklere bulacağız bir yama
Hadi iş başa düştü, düşmeyesin hiç gama

Göz göze baktığında göreceksen kendini
Ayna sayıp kardeşim yık öfkenin bendini !

17.07.2025
Kudret Merttürk-Berlin