Ben böyle değildim eskiden,
Gülerdim içten içten,
Severdim bir kadını,
Öperdim gözlerinden.

Bu kadar umutsuz değildim,
Bu kadar mutluluğa aç kalmamıştım.
Ölmemiştim hiç bu kadar...
Henüz bu ilk ölüşüm değil,
İlk anlaşılmazlığım da değil.

Gecelerce kahrolan benim...
Neden böyle?
Hak etmediğim bir mutluluk mu?
Bu kadar efkâr, bu kadar umutsuzluk neden?
Neden anlaşılmak bu kadar zor?

Neden sevmek, sevilmek bu kadar imkânsız?
Öpmek bir dudaktan,
Dizlerinde uyumak birinin —
Neden bu kadar zor, neden bu kadar ulaşılmaz?

Hayat bu mu?
Buysa, üstü kalsın.
Yanımda olmasın sevinç,
Gülmesin hiç yüzüm.
Ne yazar ki bu saatten sonra?

Bu kadar isyankarsam, neden?
Neden insanların bu bakışları?
Kederliysem içiyorum —
Kime ne bundan?
Bir doğuyorsam,
Bin ölüyorum...
Haberin var mı bundan?

Derbeder hayatım,
Ölüm gibi her şey.
Yaşarken bu kadar ölmek mi benim sınavım?
Ne anladım bu yaşta bu kadar ağlayacaksam?
Gençliğim körpe,
Ruhum ölüyse ne anladım ben?

Acımasızsa bu kadar hayat,
Çok uzaklardaysan sen,
Ama hâlâ bir nefes kadar yakınımda hissediyorsam seni —
Benim bu kadar yıpranmam neden?

Anlatamadıklarımı her gün yaşamak,
Gittikçe bu hayattan uzaklaşmak...
Farkındayım, biliyorum:
Günden güne bu hayattan gidiyorum.

Kusurlu ruhumu sevemedim.
Hiç barışamadım kendimle.
Hiç alışamadım kendime.
Hiç ölmemiştim bu kadar.
Hiç bu kadar derinden hissetmemiştim yaşamamayı.
Hiç bu kadar mutluluğa aç,
Bir "merhaba"ya hasret kalmamıştım.

Neden Tanrım, neden böyle?
Alışamadıysam bu hayata,
Yürütemediysem hiçbir şeyi yolunda —
Ölmeli miyim Tanrım?
Ölmeli miyim?

Bu kadar içime dolmuşken bu gece,
Nasıl biter?
Her şey nasıl yoluna girer?
Bilmiyorum...

Öleceğim günü bekliyorum.
Yattım teneşire kederden.
Söylesene — hayatsa bu,
Ben neden ölü gibi yaşıyorum?

Varsın olmasın bu yaşam, bu hayat.
Ne gelir ki elden?
Yağmurlarda yıkıyorsam cesedimi,
Yazık etmişim kendime.
Yazık etmişim sevgime.
Yazık etmişim sevdiklerime...

Söylesene:
Neden yaşıyorum hâlâ?
Ölmek kolay,
Yaşamak bu kadar zorken