0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
146
Okunma
Öyle bir an geliyor ki, sesini hatırlamak bile sızlatıyor içimi.
Zaman dedikleri şey her şeyi siler sandım; meğer sadece hatıraların üstüne toz serpiyor.
Laflar yetmiyor artık; en güzel cümle bile sensiz eksik kalıyor.
Ellerin yok ama,
hâlâ ceplerimde taşıyorum seni.
Duvarlara yaslandım defalarca, ama hiçbir duvar sırtımı senin gibi tutmadı.
İçimde susturamadığım bir çocuk var: hep seni soruyor, hep seni bekliyor.
Mazide kalan bir fotoğraf gibi değil bu; hâlâ gözlerimin içine bakıyorsun düşlerimde.
Sana veda bile edemedim… Çünkü bazı vedalar sadece susmakla olur.
Evet, kırıldık belki… Belki de paramparçaydık hep, bizden önce bile.
Nasıl oldu bilmiyorum; ama gittiğin o gün, kalbimin sesi de yavaşladı.
İçimden seni atmak mümkün değil… Sadece alışır gibi yapıyorum.
5.0
100% (1)
