1
Yorum
24
Beğeni
4,9
Puan
261
Okunma
sevgilim,
seni çağıran an’a gel
yakılır, yıkılır
insan,
en çok da küllerinden yanar…
an ağlıyor
tutunup anılara
sır küpü,
sığmaz içime içim
tarifsiz bir yalnızlığın
b’ağlarından kopamayan tutsaklarız
eğilip kalbimizin secdesine
sığınıyoruz hakikate
kafesinde çırpına çırpına
geçecek
dünya karanlığını
ruhlarımız
ağrı’yız
Ağrı’yanız
her çağın eli’yiz
söz olsak
üstüne alınır kurtlar kuşlar
sussak
kuyularda yankılanırız
vicdanlar kör,
dilsiz ve sağır
acımızı gömüp kalbimize
bırakırız âh’lar
yarının divanına
masumiyetimize
ant içer
yer gök
âh sevgili,
Tanrı dağlarında yaratıldı
Ağrı’lı ruhlarımız
bulutların elçisi yağan yağmur
şükür
yandık
yandık
yandık
hişt…
kül yükümüz, sarıl!
Vaha Sahra
14 07 2025
23:34
5.0
91% (10)
4.0
9% (1)
Cevap Yaz