Arzu ile Kamber
Kamber’in gözünde umut, Arzu’da özlem,
Bir çobanın kalbinde dağlara söz dem.
Sürgün gibi sevda, köy köy geçtiler,
Yıldızlara sığınan dualar ettiler.

Kamber bir saz tuttu, yüreğini döktü,
Arzu, bir gül gibi zamana çöktü.
Kavuşmak, gökyüzüne mektup yazmaktı,
Göz göze gelememek, susup yanmaktı.

Onlar, sevdayla yürüyen destandı,
Zamana kafa tutan yürekler andı.
Bir kavuşma yoktu belki sonunda,
Ama aşk ölümsüzdü her solukta.

Zühre ile Tahir
Zühre yıldızdı, Tahir karanlıkta,
Bir bakışla yanardı gece altında.
Ayrılık, her adımı ölüm gibi biçti,
Kalpleri kavuran bir ateşle içti.

Zühre, saraylarda hapsolmuş bir gün,
Tahir ise hasretle yanmış her dün.
Bir mektup düştü yüreğin ortasına,
Bir sevda sığdı dört satırlık yasına.

Sular ağladı, dağlar ses verdi,
Bir buluşma hayali ömür sürdü.
Kavuşamadan biten o hikâyede,
Aşk, mezar taşına kazındı sade.

Leyla ile Mecnun
Leyla bir çöl rüzgârı, Mecnun deli,
Bir akıl bırakmadı sevdanın eli.
Mecnun, çöle düştü adım adım,
Her kum tanesi, Leyla’dan bir adım.

Dillerde delilik, yürekte yanık,
Leyla’ya hasret, bir ömre tanık.
Aşkı akılla değil, kalple bildi,
Gözyaşını toprağa gizli gizli serpti.

Biri şehirde tutsak, biri dağda hür,
Mecnun’un yüreği bin yıldır küldür.
Kavuşmak mı? O başka bir düş,
Aşk, onları aşkla yok eden güç.

Şirin ile Ferhat
Dağlara kazınan sevdanın adı,
Ferhat’ın her darbesi Şirin’in feryadı.
Su için değil, vuslat için vurdu,
Sevda uğruna kaderle durdu.

Her taşta bir hasret, her damarda güç,
Aşkı kazmak, yüreğine düş düş.
Ferhat, dağ deldi; umut aradı,
Şirin bekledi, gözleri karardı.

Ama kader yine oyun kurdu,
Aşka bir ayrılık mühürü vurdu.
Dağ delinmişti ama yürek çökük,
Geriye bir efsane, sevdaya tanıklık.

Aslı ile Kerem
Kerem, bir harf gibi Aslı’da kayboldu,
Sevdanın ateşiyle sözü kül oldu.
Aslı, bir seccade gibi beklerken dua,
Kerem’in yüreği tutuştu bu sevda.

Kerem konuştu, diller yandı,
Sözün ucunda bir yangın kaldı.
Aslı, gözyaşını saçına örerken,
Kerem içten içe kendini sökerken…

Ateşle sarmalandı son sözleri,
Kül oldu sevda, aldı gözleri.
Kavuşamadan yandı bu yürek,
Aşk, bir bedenin son nefes gerek.

Her Birinde Ortak Bir Söz
Hepsi bir yeminle sevdi, sonsuzca,
Bir vuslat umuduyla, sabırla, usulca.
Ayrılıklar kader, ama aşk direndi,
Bir ömür değil, ebediyete erdi.

İsimleri başka, yürekleri bir,
Aşk onların giydiği en ağır zırh.
Gönül, ne taht ister ne de saray,
Yeter ki sevda olsun, yürekte pay.

@NURAL BEKTAŞLI