Korkut Ata, dilin gönlün bekçisi,
Sözüyle dağları aşan,
Gözyaşlarıyla yürekleri yakan.

Sazın tellerinde saklı hikayeler,
Nesilden nesile aktarılan sesler,
Her kelime bir yürek haritası,
Korkut’un dilinde dirilen anılar.

Gözlerin ufka bakar daima,
Dertleri dinler, derman arar insanlara.
Korkut, sadece bir adam değil,
Ruhların koruyucusu, tarihlerin yoldaşı.

Her masal, bir dua gibi,
Her hikaye, bir yol gösterir bize.

Ey Korkut,
Sözünle açtığın kapıdan girenler,
Kalplerini aydınlatan bir ışık bulur.

Bizler, senin mirasınla yürürüz,
Yolumuzda senin sözün pusuladır.

Korkut,
Geçmişin sesi, geleceğin umudu.

Ve biz,
Senin anlattığın yollarda
Kendi efsanemizi yazıyoruz.

Yüzyılların tozunu usulca silerken,
Korkut’un sözü yankılanır gönüllerde.
Her kıtası, tarihî bir marş gibi,
Dillerde dolaşan bir kutsal nakış.

O, sadece bir anlatıcı değil,
Kalplerde kök salan bir bilgedir.
Sözün kudretiyle örer geleceği,
Korkut Ata, zamanın efsanesidir.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(12 TEMMUZ 2025)