Bazen hatırlaman yasaktır
senin her şeyini bilmeyenlere kaçmak
bilinmedik bir yerde yaşamak
buhar damlası kadar bile yer tutmamak
bulutlara karışmak
rüzgarın kanatlarına yapışmak
karlı dağların zirvelerinden aşmak istersin

Bazen üzülmen yasaktır
üzüldüm dersen bu bir zayıflık göstergesidir
güçlü olmayan, ayaklar altında kalmaya mahkum
hapishanede demir parmaklıklar ardında bile olsa
güçlü insan kendisini özgürleşmiş hissedecektir

Bazen gülmen yasaktır
yüksek sesle gülmeye kalksan döner bakarlar
çatılmış kaşlarının altında şimşek saçar gözleri
adeta kezzap gibi gülüşünü yakarlar

Bazen söz söylemen yasaktır
pişmanlıktır sonu paylaşmanın anlatmanın
ya da anlatmaya mecbur bırakılmanın
bırak rahatça duygularını ifade edebilmeyi
korku ile takip eder zihnin hatırlama ihtimalini

Bazen sevmen yasaktır
hiç de sana uymayan birini sevmektir affedilmeyen
onu çağrıştıran bir harf bile yasaklıdır söylenemeyen
gönül senin kalp senin sevmek kabiliyetin
üçüncü kişilere ayanlığı zilletin

Bazen gitmen yasaktır
ne mutlu fıtratına uymayan yerden gidebilene
kalmaktır kaderin sanki bitmeyen çile gibi
bir yıla eşdeğer her bir saati

Bazen düşünmen bile yasaktır
durdurmaya çabalarsın beyhude yere düşüncelerini
sen uğraşıp didindikçe bir gider yerine gelir en derini

Bazen
bazen ölmen bile yasaktır
dersin boynumdan asayım kendimi merdivenin korkuluğuna
bitsin işkence dolu ruhumun bedenime verdiği ızdırap
sonra duraklarsın utanırsın kendi kendinden
yalnız senin kulaklarını sağır eden bir çığlık duyarsın
affet, ne olursun, sabredemeyen bu aciz kulunu bağışla Yâ Rab!


Gülhan Çeliktaş