Tut Ellerimden Ya Resûlallah"

Tut ellerimden, ya Resûlallah,
Beni yalnız bırakma karanlıkta.
Gözyaşlarım bedenimi sararken,
Tut ellerimden, nûrla dol kalbime.

Dilimde dua, gözümde yaş,
Sana geldim, Efendim, ne olur bak.
Yürüdüğün yolları arşınlarken,
Kokun sinmiş hâlâ taşlara, yaprak.

Adını andıkça titrer canım,
Çocukluğun düşer kaldırımlara.
Sana sevdalı bir bulut ararım,
Savrulurum semada dualara.

Tut ellerimden, ya Resûlallah,
Beni yalnız bırakma karanlıkta.
Gözyaşlarım bedenimi sararken,
Tut ellerimden, nûrla dol kalbime.

Kâbe’ye koşarım yalın ayakla,
Hacerü’l-Esved’i ararım aşkla.
Senin öptüğün köşeyi bulsam,
Canımı veririm o taş uğruna.

Safa, Merve arasında kalbim,
Bir o yana bir bu yana koşar.
“Lebbeyk” nidâsıyla yanar dilim,
Yoluna diken olsa da yansam.

Tut ellerimden, ya Resûlallah,
Beni yalnız bırakma karanlıkta.
Gözyaşlarım bedenimi sararken,
Tut ellerimden, nûrla dol kalbime.

Hira’daki sessiz gecedeyim,
İlk vahyin indiği anı özlerim.
Gökyüzü yıldız yıldız nûranî,
Ruhum Cebrâil’i görmüş gibi.

Mescidinde durup ardından ben,
Almak isterim hurma elinden.
“Ümmeti, ümmeti” diyen nebin,
İşte geldim — ne olur tut elimden!

Tut ellerimden, ya Resûlallah, yalnız bırakma karanlıkta.
Gözyaşlarım bedenimi sararken, tut ellerimden…
Nûrla dol kalbime, Tut ellerimden Ya Resûlallah...E.Balta