Zamansız Uyanışlar

Sevgilim, bu kaçıncı zamansız uyanışım,
Yüreğimdeki acı, senden hatıra kaldı bedenime.
Senden sonra uykusuz gecelerimin
Birinde daha uyanıyorum sensiz…
Vakit, uyku saati.

Kara bulutlar ayın etrafında toplanmış,
Halime ağlıyor gökyüzü sessizce.
Yüreğimin gök gürültüsünden şehir ürküyor,
Bu nasıl bir sevdaymış tutulduğum?

Yüreğime bile anlatamadığımı
Sana nasıl anlatırım?
Sana olan sevgim,
Beni üzüyor, yoruyor olsa da
Adını mıh gibi ezbere
Dizelere harf harf yazıyorum.

Yokluğunun acısını hissederken ruhumda,
Seni ellerimle yüreğime nasıl gömerim?
Oysa adını dipsiz kör kuyulara gömmem gerekirdi,
Bir türlü yokluğunu anlatamıyorum kendime.

Nasıl bir zehirli aşk ateşi düşürdün bedenime?
Tek çaresi sen olan, acı bir reçete gibisin.
Yokluğunla beni esir ettin karamsarlığa,
Öyle bir esaret ki yüreğimi sıkıp inciten…

Diller aciz kalır sevgimi anlatmaya,
Şairler çaresiz, mısralara harf arar.
Aşk, benim için
Nefes alıp vermek gibi bir şey.

Gönlüm, ateşe atılmış bir saman çöpü,
Çöl ortasında yürüyen bir kum tanesi gibi
Telaşlı, heyecanlı,
Yanan bir aşığı gören bir sevgili gibi…

Sana olan sevgimi
Kör bir kahin anlatsın artık… E.Balta