Dağları yoldaşım, benimle bir,
Yeşilin bin tonu, gizemli, derin.
Doruklarda esen, hür rüzgarın sesi,
Eteklerinde şelale, suyun nefesi.
Her taşında destan, her suyunda sır,
Toprağı cömert, insanı hür.

O akışın gözyaşı, billur akar,
Kardelenler boy verir, bahar açar.
Gözlerde parlayan, o ateşin izi,
Sözlerde yankılanan, ozanların sesi.
Halaylar döner coşkuyla, kemençe ağlar,
Dostluk köprüleri kurulur, sevdalar bağlar.

Yüzyılların izi, her yüzde nakış,
Acılarla yoğrulmuş, hüzünlü bakış.
Ama yılmaz yiğitler, eğilmez başlar,
Güneş gibi parlar, aydınlık düşler.
Bu toprağın insanı, yüreği mert,
Mazlumun yanında, zalime dert.

O coğrafyanın özü, canımda yara,
Bin yıllık sevdam, düşmez dara.
Hasretle anarım, her köşe bucak,
Kavuşmak dileğiyle, yanar bu ocak.
Adı bende saklı, sırrım dağlara,
Tutsak ruhum, özgür yarınlara.

Canım Dersim, cananım Dersim,
Toprağının kokusu, özümde demlenir.
Her zerresi kutsal, her taşı mücevher,
Aşkla bağlanmışım, ayrılık kader.