Sana susmak,
Gökyüzüne bakmak gibiydi.
Hiçbir sözcük,
Bu kadar maviye sığmazdı…

Adını andığımda
Deniz bile durulur oldu içimde.
Rüzgâr sustu,
Bulutlar yavaşladı,
Çünkü seninle
Zaman, en nazik hâline büründü.

Sen,
İçime düşen ilk su damlasıydın.
Ne gürültün vardı ne aceleci bir gelişin.
Bir bakış kadar temiz,
Bir çocuk kalbi kadar saf…
Aşk, sensizliğe değil,
Senin varlığındaki suskunluğa benzerdi.

Ben seni
Kirlenmemiş dualarımda sevdim.
Hiç kimseye söylemediğim bir ismi
İlk kez kalbimin kıyısına yazdım.

Seninle konuşmak
Konuşmamaktan güzeldi.
Çünkü aşk,
Bazen sadece kalp ritmiyle anlaşılır.

Eğer bir gün
Gözlerim sessizliğe gülümserse,
Bil ki
O tebessüm,
Senin mavi sesinle boyandı.

Ve ben…
Seni sevdim.
Ama seni "sahip olmak" için değil,
Senin olduğun yere
Dua olmak için sevdim.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLİ / LARDES SYMPRA