Ben her nefesimde seni ararken
Sendin bir damla suya can veren,
Gecenin alnına sürülürken karanlık
Seninle ıslanmış cümlelerden,
Sabah ezanları yükselirken semaya
Kirpiklerimde su biriktirirdim ben.

Gökyüzü mavisini sürerken sensizliğe
Sen birden yağmur kesilir
Bütün mevsimleri yanında getirirdin,
Gökkuşağının rengi dokununca alnına
Beyazını bürünüp bir meleğe dönüşürdün,
Ayaklarının toprağa değdiği yer filizlenir,
Suya susamış gönlümde
Sen gibi kokan çiçekler açardın.

Dilimi yakan yarım kalmış dualar,
Bir çocuğun iç çekişiyle
Şakaklarının sıcaklığında kurulmuş cümleler,
Dilsiz bırakılmış hüzünler,
Gece kirpiklerine ışık sürerken
Hala yangın yeri gözlerin.

Sensizlikle öğrettiğin sabır
Acele edilmiş bir vedaydın sen
Beni yerle bir eden.

Sahi sen hiç sensiz kaldın mı?
Ben kaldım,
Sensizliği hiç sevmedim,
Öptüm haksız gidişinden...