Ve şöyle dedim kendi kendime

Ölüm var
İyi ki ölüm var

Yaşadığın her acı, her düş kırıklığı seni yıpratmış olabilir ama unutma ki, ölüm var

Her kaybediş, her göz yaşı, seni insanlığa biraz daha yaklaştıracak oyundan ibarettir

Unutma ki ölüm var

Bir zaman gelecek ve zaman denilen o en iyi ilaç, yaşadığın her acının yükünü yavaş yavaş azaltacak. Her şey gibi, bir gün onu da unutacaksın

Ve sen, tüm o yaşananlardan ders almış, çok daha bilge bir insan olarak yoluna devam edeceksin

Ve sakın unutma ki, ölüm var

Belki bugün kaybettiğini sandığın şeyler, yarın karşına çıkacak çok daha iyi bir şeyin hazırlığı içindir

Onun huzuruna ve mutluluğuna erişmen için birer habercidir, kim bilir

Ve unutma ki ölüm var

Ölüm ne bir yok oluş ne de kaybediştir
Ölüm dönüşümdür

Yaşam denilen süreç, ölümün sadece rehberidir. "Nasıl bir hal üzere ölürsen, o hal üzere uyanırsın"

Ve unutma ki ölüm var

Hayatta kaybetmekten korktuğun hiçbir maddenin o tarafta hükmü yoktur

Yanımızda götürebileceğimiz tek şey ruhumuzdur ki, onu da ancak şimdi-burada arındırabilir, değiştirip dönüştürebiliriz

Ve tabii ki bilinçle değil, bilinçaltımızla

Maddeye bağlanmış, maddeye tutunmuş bir ruh, diğer boyutta bizi yakmaktan başka hiçbir işe yaramaz

Cennet ve cehennem dediğimiz şey aynen bu şekilde oluşur
Onu biz oluştururuz

Cehennem denilen şey; yoksunluktur
Cennet denilen şey; her türlü maddenin varlığından arınmış, kendi varlığının farkına varmış bir ruhtur
Saf ve özgür bir ruh

İşte bu dünyada kaybediş sandığımız her şey, aslında ruhumuzu özümüze döndürecek bir armağanıdır

Korkmayın kaybetmekten
Korkmayın değişmekten

Korkmayın yanmaktan, saflaşmaktan

Ona sarılın
Ona teslim olun
Gelen her şey gibi gidenlere de şükredin

Unutmayın ki
Ölüm var

Ve sandığınızdan çok daha yakınınızda

Özlem SABA