6
Yorum
33
Beğeni
0,0
Puan
396
Okunma
Elif Kurt Hanım’ın ’’Zehirli Sarmaşık’’ şiirinden esinlenilmiştir...
Sürçü lisan eylediysek affola...
Sen!
Günün ışıltılarını toplayan gecem
Ruhuma sarılan zehr-i zâlim zâr’maşık
Okurken adını titrerdi harfler
Sözler şahlanıp akardı
Irmak misali körpe şiirler…
Ben!
Al rengiyle donanmış kirazdım
Eteğime tutunurken sahte hazınla
Sarılmana kandım
Oysa ömrümü yiyen veba
Aşısı bulunmayan hicrandın
Sana susarken yüreğim
Suyumdan çaldın
Sararan yapraklarım kuruyan dallarım
Sendenmiş
Ne çok sonra anladım…
Kanayan kabuğumdan sızan ömrümdü
Verdiğin hiçliğe giyindiğim sevda kefendi
Sen tırmanırken doruğuma
Bir buse için diye sanarken
Meğerse çoktan yol almıştım…
Yanan bir sobanın ateşine!
Ah!
Zâr’maşığım ölüm çökerken üzerime
Çek git sende ölme
Yaşat kendini yaban bir ağacın gölgesinde!