15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1434
Okunma

Ne kör bakardı insanlar, göremezdiler tam önlerini...
Oysa nefes kadar yakın derdik bir düşünceyi dile getirirken...
Peki fark nerede...
Nerede gerçekliğimizi, gerekçelerimizi yitirdik...
Ben yitirmedim... Ben buldum...
Ya siz?
Bu şiir çocuklara, sokaklara, şehirlere, güneşe ve Denize yazılmıştır...
Adınla...
Gökay Birkan...
şafağın göğsüne batırırken hançeri güneş
sol yanımda sızıyla uyanıyordu dünler
geçmişteki günler geldikçe aklıma
sus pus oluyordu yarınıma satırlar...
kağıt düşmüyordu elimden geceyle
sana yazıyordum sen(l)i düşlerimde
her oynatışımda kalemimin ucunu
sana bakıyordu
sana kör oluyordu kara katran şimşekler...
dilimden akıyordu şol cennetin ırmakları
sen bana benziyordun yüzünün her gülüşünde
hayra şer
şerre hayır derken kutsal kitaplar
gizli mabedime sığınıyordum, saklımda çocuk yürekler...
kanıyordum sana
Kevser kırmızısı akıyordum damarlarına
dolaşıyorduk beraber
dolaşıyorduk yorgun uykularda...
sağına
soluna
ardına
ve önüne bak sevgili...
Bir AŞK tam karşında...
Gökay Birkan SUCAKLI ’ Alen