Bugün yine hüzün çöktü içime,
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.
Ortak bulamadım gönül acıma,
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

Boşa geçti zalim günlerim, boşa.
Haber soruyorum gökteki kuşa.
Kaderde yazılan gelirmiş başa,
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

Günleri, ayları, yılları yazdım,
Duvara resmini kurşunla çizdim.
Ne dedim de zalim, neyime kızdın?
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

Sabır taşı olsam çatlar kalırdım,
Ölsen belki bir haberini alırdım.
Sen böyle değildin, arar bulurdun,
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

Elimde sadece tozlu bir resim,
Gözyaşımla siliyorum, bilesin.
Bilmem ki şu anda kimle, neredesin?
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

Koynumda saklıdır saçının teli,
Kokunu getirsin seherin yeli.
Mecnun’dan beterim, olmuşum deli,
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

Yıldızlardan, ay’dan seni sorarım,
Hayalde, rüyada, düşte ararım.
Aşkın kâr değilmiş, oldu zararım,
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

Söylesene, ömür böyle biter mi?
Tozlu bir resimle bir saç yeter mi?
Yanmayan ocaktan duman tüter mi?
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.

İsrafil der: “Yaşıyorsan bileyim,
Bir haberin gelsin, o gün öleyim.
Bir gün bile olsa murat alayım,
Sensiz ölüyorum, bir haber yolla.”

03.06.2025
İSRAFİL BİLİCAN