Bir tarlanın uçunda solgun bir düş,
Bir avuç toprakta umutlar üşüş.
İki ürkek yan yana, bir dev, biri çocuk,
Dünya sessiz, hayal kurmaya pek soğuk.

Fareler kaçar sessizce, kovuklarına,
İnsan kalır, tutuşmuş rüzgarına.
Bir çuval un, bir parça ekmek için
Bazen dostluk gerekir, bazen hiç kimse için.

George’un bakışında kaygı,
Lennie’nin elinde yumuşak bir masumluk.
Bir dokunuş yeter bazen, sonun başlangıcı,
Bir kelime dostuktan kalan bie anı.

Fareler plan kurmaz, insanlar yanılır,
Birlikte kurulan düşler yarım kalır.
Bir silah sessi yankılanır gecede,
Ve dostluk kanar, bir çınarın gölgesinde.

Ey insan, fareden ne çok şey öğrenirsin:
Bir yuvayı özlemek, sessizce sevilmek,
Ama unutma, en derin iz bırakır
Kırılan bir söz, tutulmayan bir dilek.

Fareler kaçar, insanlar unutur...
Ama bazı hikayeler kalpte oturur.