Her sabah açılan gözlerim,
Hep nefes alan ciğerlerim,
Hangi elden gelir bu lutuf?
Kim verir bu güzel ömrü?

Aracılar sanır gönlümüz,
Onlara yönelir şükrümüz,
Oysa tek kaynak O’dur ancak,
Rahman olan, Rahim olan.

Süleyman gibi bil hakikati,
Tahtın, malın değil kıymeti,
"Rabbimin lütfudur" diyerek,
Şükret O’na, şirk koşma hiç.

İbrahim’in yolu budur bu,
Hanif olan, doğru olan,
Ortak koşmaz, putlara tapmaz,
Yalnız Allah’a şükreder.

Şeytan der ki: "Şükretmeyin!"
Sol sağ önden arkadan gelir,
Duygularla kandırır seni,
Aklını kullan, uyanık ol!

Ölüm bile bir lütuftur,
Masumlar için kurtuluş,
İsyan etme, başını eğ,
O’nun hükmüdür, hikmetidir.

Nimetler akar sel gibi,
Gözler görmez, kulaklar duymaz,
Kim veriyor bunca güzelliği?
Yaratıcı, Rızık Veren!

Bakara’da buyurur Rabbim:
"Temizinden yiyin rızkın,
Yalnız bana kulluk ederseniz,
Bana şükredin, bana tapın."

Ankebut’ta uyarır bizi:
"Putlar vermez size rızık,
Allah’ın yanında arayın,
O’na tapın, O’na şükredin."

Araf’ta açık söylenir:
Şeytan hedefler şükrünüzü,
Yolunuza oturur bekler,
Nankörlüğe sürükler sizi.

Ey gönül! Uyan bu gafletten,
Her nimet O’ndan gelir,
Aracılar sadece vesile,
Şükrü yalnız O’na et!

Bu bilinçle yaşa hayatı,
İhlasın artsın, imanın güçlensin,
Şirkten uzak, tevhide yakın,
Kulluk şuuruyla dolu ol.

Her günün, her anın şükürle,
Dilinle, kalbinle hamdederek,
Süleyman gibi, İbrahim gibi,
Yalnız Allah’a yönel!

Bu şiirin anlamı budur:
Şükür, imanın göstergesi,
İhlasın artışı, şirkin sonu,
Mümine yakışan tavır bu.

Rabbim! Sana hamd olsun,
Sana şükür, Sana sena,
Sen’den başka yoktur ilah,
Sen’sin Rızık Veren, Rahman olan!