7
Yorum
50
Beğeni
5,0
Puan
393
Okunma

En büyük aynamız ; narsis yanımızdır, sevgililerimizi niçin kırıyoruz ki ?
i.h.Naganlu
Salla pati sevmem ben.
Bir kağıdı severim.
Kağıt bir gemiyi.
Bir kağıt yırtıldı dün,
İçinde mektupları olan.
Bir kağıt kalp
Atıyordu, gerçekti.
Gözlerinde gördüm bunu:
Kağıt gözlerinde.
Neleri kaçırıyoruz,
Bir şeylere inanmanın peşinde...
Bir kadın vardı:
Gözlem, derinlik,
İfade gücü,
Evrensel duyarlık,
Estetik, bilinç...
Eleştiren, sorgulayan bir kadın.
Bir kadın vardı:
Tutku, disiplin,
Özgürlük,
Zamanı aşabilme...
Hepsi ondaydı.
Ruhumun aradığı şiir gibi.
Ve acı.
Ne acı.
Ruhumun
Korku Tanrıçası
Gitti sessizce.
Yeni keşfedilmiş
Bir tapınak gibiydi yüzü;
Çeken beni içine,
Uzanmak istediğim...
Sunaklar vardı gözlerinde.
S/uçlusunuz.
S/uçlu.
İnsanlık
Hep bir keşfin peşinde.
Ve,
Korkarım ki
Bir gün
Amerika’yı keşfedecekler.
ben de
boş durmuyorum,
Büyük Aşkım.
Kafaya taktım bu aralar,
Bıraktım işi gücü.
Eni konu üstünde çalışmaktayım:
Ölüm var, gerçek.
Ve bir gün,
Bunu size ispatlayacağım.
Narsistik de vardı.
Ki bunu ben ispatladım:
En iyisi benim.
İşte şimdi
el sıkıştım seninle, ölüm.
Bu eser
yanımıza gömülmeli.
Ve bu düello,
yapılmalı.
5.0
100% (23)