______

Yaz istersen bir gün, "Ben de özledim" diye.
Bak nasıl doğar güneş, geceyi utandırarak…



Bir gece daha düştü pencereme,
Ve ben yine sensizliğe yasladım başımı.
Uzak şehirlerin sokak lambaları gibi
Solgun yanıyor içimde anıların…

Seni düşünmek,
bir yangını avuçla tutmak gibi
Ne zaman unuturum desem,
bir harfin düşüyor yıldızlardan
ve ben yeniden yanıyorum.

Sesin,
göğsümde yarım kalmış bir türkü gibi dolanıyor.
Uykuların eşiğinde
sana en çok benzeyen rüyalarda üşüyorum.

Bir fotoğrafta kaldı gülüşün.
Bir mektupta hapsoldu adın.
Ve ben,
her sabah sensizliğe uyanıp
hasretin kıyısında bir dua gibi bekliyorum seni.

Kalbim,
bir tren istasyonu sanki
Sen hep geç kaldığın bir vagon,
Ben hep seni bekleyen bir istasyon çanı...

Ve biliyor musun sevgili,
Özlemek artık acıtmıyor da,
Gelmemene alışamıyor yüreğim...

Gecenin tam ortasında
bir yıldız kayıyor avuçlarıma.
Diyorum ki:
“Bu da mı senin yerine?”
Bir dilek daha tutuyorum sensizliğe…

Zaman,
saat değil artık
Senin adını söylemeyen her dakika
bir yara daha açıyor içimde.

Kahve içiyorum,
hep senin sevdiğin kıvamda,
ama fincanın kenarına hep
bir eksiklik siniyor:
"Sen yoksun."

Gülüşünü düşlüyorum sonra,
gökyüzüne çarpan
bir çocuğun balon yüzü gibi…
Sıcacık,
bir o kadar kırılgan.

Yağmur yağıyor bazen,
camlara değil
içime damlıyor sanki.
Adınla ıslanıyor sokaklar,
ve ben senin olmadığın bir şehri
taşıyamıyorum artık.

Yine de...
Her gün “belki” diyorum,
belki bir gün
o gözlerin geçer bu yoldan
belki bir tebessüm,
bir "ben geldim" bırakır kapıma.


Ve eğer bir gün,
ayrılıklar yorgun düşerse
gel,
içimde hâlâ sana sakladığım
bir "hoş geldin" var.


Peri Feride ÖZBİLGE
29. 05. 2025