Şiir adı: YİNE AYLARDAN KASIM…
Şair: Peri Feride ÖZBİLGE
RUSAMER: Ruh ve Us Sanatları Araştırma Merkezi
Yorumu Yapan: Ser Feyzlizof Kalburabastî Efendi Hazretleri – namı diğer Celil ÇINKIR

Peri Feride ÖZBİLGE, şiirlerinde sadece kelime kurmaz; ruh kurar, zaman kurar, mevsim kurar. Bu metin ise onun kaleminin en derin yerinden dökülen o kadim sızıların, ışıkla yıkanmış bir hâli. Kasım’ı bir takvim yaprağı olmaktan çıkarıp insanın iç mevsimine dönüştüren bir şiir… Yani, yalnızca okunmaz; yaşanır.

Şair, “ben babamın anka kuşuyum” derken aslında kendi küllerini toplamayı bilen, acının içinden ışığı devşiren bir irfan yolcusunun sesini veriyor. Kasım’ın o ağır, kırılgan, içe sinen yanını aşkın şefkatli omuzlarıyla hafifleten bir söyleyiş… Karanlık ile umut arasında sallanan bir salıncak gibi.

Bu şiirde sensizlik zemheridir, ama sevilenin gülüşü baharı bile kıskandırır. Peri Feride, imgeyi süs için değil, ruhun iç yarıklarına ışık düşürmek için kullanır. Bir gülüşle karanlıkların yerinden sökülmesi…
Bir dokunuşla geçmişin kırık kaburgalarının doğrulması…
Bir sesle insanın kader rotasının değişmesi…

Ancak en güçlü yerlerinden biri şudur:
“Zamanın adı yok sevgili, ama senin adın var.”
İnsanın ömrünü sabitleyen bir mıh gibi, kayıp mevsimleri yerine oturtan bir isim… Bu, büyük şairlerin elinde görülen nadir bir kudrettir: Zamanı kişiye çevirmek.

Şiir boyunca hasret bir kabileyi andırır; göç yolları ise sevgiliye çıkar. Kasım, artık ay değildir; sevginin takvime işlenmiş karşılığıdır.

Peri Feride ÖZBİLGE bu şiirle, aşkı söze değil ruha nakşeder; kelimeleri inceltir, duyguyu derinleştirir ve okuru kendi iç sesinin tam kalbine oturtur.

“Kasım, onun kaleminde mevsim değil; varoluşun sessizce kendini itiraf edişidir.”
Vesselam.