Dokuz şair gösterin doksan şiir yazandan,
Şu gırtlağı gerdandan kesmeyen namert olsun!
Yağ çekmekle olsaydı, süt sağardık Sazan dan
Kılçığını boynuna asmayan namert olsun!

Kimisi sevdiğini bin küfürle yâd eder,
Aynı kulu az sonra iltifatla şâd eder.
Kıçında don yoktur da, pembe panjur vâdeder(x
Samimiyet israfmış, kısmayan namert olsun!

Aşkına bir kafiye yazan sulu gözlere,
Bir redif de şirketten eşantiyon sizlere.
Serenâd deniyorsa uydurmasyon sözlere;
Kuşe kâğıda mani basmayan namert olsun...

Küçük hanım ``iştahtan kesildim`` diye yazar,
Halbuki rejimdedir. Diyetisyeni kızar!
Yalan söz kilo yapsa, boyu enine uzar
Yatsıda mum söndürüp kusmayan namert olsun!

Küçük beyde bir yangın, sanki itfaye eri(x)
Okuyan da sanır ki, Tuz gölü onun teri!
Mübârek yürek değil, Çorum kaloriferi
Bizim ki kuzineymiş... Küsmeyen namert olsun!

Peşin peşin söyleyim; Hemen kızacaksanız,
Çanak çömlek patlatıp oyun bozacaksanız,
``Sen ne bilirsin`` türü sitem yazacaksanız,
``Haddim bilirim`` deyip susmayan namert olsun!


(x) Okunduğu gibi yazılmıştır.


Ali ERDİNÇ