Düşünüyorum loş pencerelerde titreyen lambaları,
Annemin fısıltıyla örttüğü uykusuz duaları
Sobalı evimizin dumanla örttüğü sabahları
Ve aynada çatlayan çocukluğumu, küskün hatıraları



Düşünüyorum, un çuvallarının üstünde uyuyan geceyi
Babamın ayak sesini tanıyan çatlak tahta döşemeyi
Tarih kitabımın arasında kurumuş şakayıkları
Ölmüş bir dostun bana bıraktığı son bakışları



Düşünüyorum dikenli telleri olmayan esaretleri
Hatıraların ölü havasına yükselişleri
Ve boşluğa uzanmış gölgemsi kinleri
Bilinç akışıyla kıvranan ve can veren şiirleri



Caddenin uzaklardan gelen gürültüsü
Geceleri yürüyen ve düşünen masumun ölüsü
Uyuşuk ve şekilsiz elemleriyle süzülüyordu
Çağın bakışsız oyuklarına melâl gölge gölge dökülüyordu



Gözleri gülüşüne katılmamıştı
Bomboş ve donuk bakıyorlardı
Kendisini solduran fırtınadan
Engin bir çığlık duymuş şaşıyorlardı



Düşünüyorum kibrit alevince titreyen hayatları
Yanağımda kurumuş adil ve şikeste gözyaşları
Belki insandım seziyordum elim dramları
Çığlıklarla dolu bir kâinat ve granitten vicdanları



Düşünüyorum feryat ve figanları
Varlığımdan eksilen zerrelerle dolu bir başka yerde
Bir başka varlığın yaratılmakta oluşu hislerimde
İki zulmetli sonsuzluk arası bir caddede
Kendilerine bağışlanan kısacık bir günışığı elde
Bir varmış bir yokmuş varlıklar, “carpe diem” demekte
Ânın sefasını sürme gayretinde



Düşünüyorum her gece, her seherde
Düşünüyorum her zaman her yerde
Düşünüyorum seni
Düşünüyorum beni
Düşünüyorum…
Düşünüyorum düşünmeyi
Düşündüğümü düşünmeyi
Düşün(e)meyenleri düşünmeyi
Düşünülmeyenleri düşünmeyi
Kendi gölgeme bakmayı,
Karanlıklarla dost imgeleri bir bir yakmayı
İnsan olarak kalmayı



İnsan olmanın
Ve insan kalmanın
En onurlu direniş olduğunu unutmamayı