Bir aşk ki; kalbe yara değil, şifadır, ilaç olur,
Sessiz feryadı duyanın yüreği harap olur.
Adıyla başlayan sözler, her cana deva olur,
Yüzünü saklarsa, her gün akla ziyan olur.

Yemyeşil düşlerde, hep onunla yaşarım,
İlminde geçen anları, hep içimde saklarım.
Hayaliyle avunurum, vuslatımı da sorarım,
Dermanı bulamazsam, kaderime yanarım.

Sözüm nehir gibi çağlar, durmadan akar,
Her damlası, yüreğime ağlayarak bakar.
Gelmese de kalbimde, ebedi bir yer tutar,
İçimde onu yazan, uslanmaz bir şair var.

Onsuzluk hüküm gibi, geceler sağır olur,
Aşkıyla dolup taşan, yüreğim ağır olur.
Uslanmaz şu gönül, ona mecbur olur,
Gönüldeki fırtına, elbet ya sabır olur.

Hasretiyle kavrulan, geceler zindan oldu,
Yokluğuyla tutuşan âşık, bak talan oldu.
İçimdeki gizemler tek tek destan oldu,
Dervişin sabrı bile tez elden ferman oldu.

Ne vuslatım diner, ne de zamanla sönerim,
Onsuzluk zor da olsa, derdimi ben bilirim.
Sevdam büyür gider, ben sessizce göçerim,
Bin defa kül olsam, yine de aşkla severim.