0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
229
Okunma
Elini tuttuğum yerde
filizleniyor güz düşleri,
sararmış yaprakların arasında
tomurcuklanıyor eski baharlar.
Rüzgâr usulca fısıldıyor adını,
dallarda titreyen bir hatıra gibi.
Göz kırpıyor yeniden bize
Eylül’ün mahcup gülüşleri.
Gök, yağmura gebe,
toprak hasretle çatlamış.
Bir damla düşse avuçlarımıza,
belki umut yeniden yeşerecek.
Elimi bırakma,
çünkü her ayrılık bir solgun ağaç,
ve her kavuşma
yeni bir baharın müjdesi…
5.0
100% (1)
