bu dökülen sahipsiz gözyaşları
belki bir mürtedin son Allah’ı anışları
yeni bir kitabın ilk sayfaları
imkansız aşıkların namümkün bakışmaları..

sessizce bir yolda yürürüm
Ay’a değer adımlarım
yıldızlara değer gözlerim
Güneş’e tutunur avuçlarım
her an da sen varsın
bunları nasıl anlatırım..?

kayboluyor gökyüzü ellerimde
o şarkının değişilmez namelerinde
bir sır var gözlerinde
sensiz nasıl dünyaya bağlanırım..?

yılın her günü sensin
her mevsimin ahengi sen
an be an tekâmül edip güzelleşen..

gözlerim dolmadan nasıl yazarım seni
göğsümde hâlâ sevdanın izleri
bunlar tükenmeyen umudumun dizeleri
Âmâ olmuş yüreğini artık aç, yalvarırım..!

ne kadar adım atsam da varamam sana
takatim yok bir an daha sensiz kalmaya
ruhunun gölgesi her gün düşüyor odama
acılarına dokunmadan nasıl mutlu yaşarım?

öfkene boğ, yerin dibine sok beni
ben yolunda yönünü kaybetmiş bir deli
her şeyi unutup tek kalemde sildiğini
yaralarımı deşen yıllara nasıl anlatırım..?

umarım bir gün şiirlerim değecek yüreğine
olanları lütfen unut, bir an dahi olsa gülümse
aşkımın güneşi bir gün doğduğunda evine
göğsüne akacak çaresiz gözyaşlarım..