0
Yorum
8
Beğeni
4,2
Puan
162
Okunma
Yaş Arttıkça İnsanların gözlerindeki yaş da artıyor. Sevdikleri, arkadaşları birer birer göçüyor. İster istemez buna seyirci kalmak durumunda oluyor insan. Hele fakirlik, zulumler, kazalar, savaşlar, haksızlıklar, ölümsaçan hırlar çoğalınca, yaşamak da zor geliyor insana. Yine de yaşama mücadelesi vermek gerekiyor, anne kucağı, sevdiklerinin sevgisi gibi yaşama sevinci ile dolu olsak da hüzünleniyor hem kendi gidişine, hem gidenlere hemde olumsuz şeylere İşte bu düşüncelerle yazılmış yazı dizisidir.
Tukenmenin ardına saklanmadan
Kalan Sevdiklerimize doymadan
Gidenlerin hasretiyle yanmadan
Gidiyoruz ya ondan dır bu hüzün
Doğarken açlıktan ağlasak bile
Çocukken korkuyu yaşasak bile
Gençlikte ulaşılmaz olsak bile
Gidiyoruz ya ondan dır bu hüzün
Bir türkünün ilk ezgisi ağlatsa
Şiirin son satırı sevindirse
Sevenimin gözleri hatırlatsa
Gidiyoruz ya ondan dır bu hüzün
Kim bilir dünyadan niye gideriz
Niye geldik dünyaya oda meçhul
Herkes aklına geleni söylemiş
Gidiyoruz ya ondan dır bu hüzün
Kimi üzülür yarım kaldığına
Kimi de bekler bizi oralarda
Kimi de sevinir göçtüğümüze
Gidiyoruz ya ondan dır bu hüzün
Üzülürmü yağmurun yağmasına
Ya da sabah, güneşin açtığına
Hele de ıslak Toprak Kokusuna
Gidiyoruz ya ondan dır bu hüzün
Özlem duyulmaz mı candan dostuna
Eli tutulmaz mı sevdiceğinin
Sarılınmaz mı annenin göğsüne
Gidiyoruz ya ondan dır bu hüzün
5.0
60% (3)
3.0
40% (2)
