Yok, yok artık, sorma bana bunları.
Anlatamam, anlamazsın, yaşamadın onları.
Bilmezsin hiç insan başında kopan fırtınaları.
Belki düşünmedin, geçip gittiğin yolları.

Bir yolun ortasındayım, geçtiğim kısmı karanlık.
İlerisi kör düğüm, belki görünecekken varlık.
Bir şeyler unutmak kabil, o şüphe ile uzaklık,
Belki de hiç yok, tereddütte haklıyım artık.

Bir yolun ortasındayım, bilmiyorum nasıl geldiğimi.
Öteye nasıl gideceğim? O da ürkütüyor beni.
Gücüme bir güç diye, arıyorken birinin desteğini,
Bu engel oluş çekiyor, kırıyor şimdi azmimi.

Bir yolun ortasındayım, ilerisi hiç belli olmayan.
Adımlarımdaki yanlışlık ve avuçlarımdaki kordan,
Kurtulamıyor, şüpheye düşüyorum bazan,
Korkuyor, ayrılamıyorum bulunduğum noktadan.

27.01.1984/İstanbul