Kimi bakışında uğratırken dumura
Kimi batırır geceyi açtırır güneş
Binlerce farklı duygular uyandırır
İnsan bir muamma, pek de bir gizemlidir
Onun kıymetini ancak, esaslı kullar bilir.

Olur kiminde yoldaş, tam da hayata eş
Kimi arkadan vurur, kiminde kibir, gurur
Öylesi sanki sıradandır, büyükçe yanılgıdır
Tanış olmadan bilmek, hakkında kelam etmek
Mümkün değildir oysa, zorda kalmadan bilmek.

Mevsimi gelince açar kimi, bahçede çiçek
Kimi dört mevsim boyu verir ahenklice renk
Ömre ziyandır kimi, bitmez de içte kini
Kışı yaşatır daim, bahara küskün bütün
Hem kendini bitirir hem de tüm çevresini.

Moduna bak sen onun, zeminde ışıldayan
En zorlu günde bile dimdik ayakta duran
Onları pek severim, hatta takdir de ederim
Birlikte ne güzeldir bitirmek geceleri
Ve doğarken yeni gün, hazzı verendir insan.

Bir şiir tadındadır kimi, ezgi ile bir türkü
Nasıl ilham verir bak, içte yaşatır ülkü
Bir takılma yok asla, gün bugündür düş yola
Anı yaşamak payda, yola çık uğurlar ola.

Dindirir acıları, vesveseler bulur son
Arayışlar heyecanlı, geçen an hezeyanlı
Ve sana katar seni, arttıkça artış budur
Belki o an gelir de gücünle zamanı durdur.

Ömür dediğimiz şey, bir paylaşımdı esas
Asla çirkine yapma, çirkinlikle bir kısas
Eksiltme, üzme, üzülme, haydi sen de kat değer
İnsan olmak kolay da farkındalık varsa eğer.

Nasıl da tertemizdi fıtrat, neden döndürdük çöle
Biz ulaşırken nimete, diğerleri düştü külfete
Oysa aynıydı maya, bozduk biz hakkaniyeti
Nefisler çıkınca öne, yok ettik insaniyeti.

Bir perdeyle açıldı, tertemiz de bir sayfaydı
Doldu satır satır defter, iyi de kötü de yazıldı
Tercihi güzel yapan, Hak`ka da hakkıyla tapan
Asla isyan etmedi, zorda bile eleman
Ya kolayı seçenler, ihanetleri de büyük
İnsan olmak ağırdı, onlara da büyük yük.
Mesele insan doğmak yahut görünmek değil
Özünde temel soru, nereyedir tercihte meyil
Zahmeti yaşatsa da sonunda rahmeti var
Müşküle katlanmayanı bekliyor kuvvetlice har.

Yere batsın şu kibir, gurur yansın ateşte
Saygı, sevgi, hoşgörü başköşede cennette
Bir dirlik için insan kıyam etse kardeşçe
Ne akar yaş gözlerden ne yükselir ağıtlar
İnsan kalabilirsek bizler, can bulacak masallar.


Oğuzhan KÜLE