İleri doğru gidenler kötülerse niyette
Güce uzanışta şu iyiler kim, nerede?
Olmalı ki ilhamı güzelin kemiyette
Gülsün insanın içten yüzü, şu fanilikte.

Sevmeyi iyide gören göz ne güzel
Konuşursa haktan yana, diller de özel
Yıkımlar için değil serinliğe essin yel
Farkındalığıyla buluşanlara olsun selam
Yankıyı bulsun her anda lütufla kelam.

Ufku gölgeleyen kemler tutsun yosun
İyilerden ise aydınlıklar yarının olsun
Yukarısı denen uzak dursun kibirden
Zirvesinde dağların küçülsün varlık
Bak manzaranın seyrine içine dolsun.

Bir sin yerinde bitiyor başlayan öykü
İki satır yazılır taşına, işte görüntü
Pek bir çalımla yürüyüş neye hizmet
Paylaş, üret, sev, sevil onlarda rahmet.

Hesabın kendinleydi, saptırma yönünü
Esen yel, fırtınaya teslim etme ülkücü
Her zaman ve zeminde taşı özde yükünü
Bir var bir bakmışsın ki yoksun
Unutma sakın, hatırda tut ölümü.

Gelen bir bakmadı mı bu pencereden
Daha oyun hafızan durur, eser maziden
Kimler gelip geçti, hatırla yeryüzünden
Sen de bakmaktasın nefes alırken hala,

Bu seyrin sonu da var dikkat et tercihine
Aldanma rengine onun, cepte durmaz kuruşun
Bir kulak ver fıtrata, o yol gösterenindir
İzi derin kalanda esenlik ebedidir.

Hali iyiye evirmek belki bir adımladır
Huzuru bulmak denen özde barışınladır
Bittiğinde bu kavga o büyük hürriyettir
İnsan doğmak keyfiyet, kalmaksa kemiyettir.

Tercihlerinde bizi ödül kılana selam
Beni önünde tutma, sakın kendini aman
Şu nefis dedikleri en azılı bir düşman
Güzel bak, güzel söyle gerisine vesselam...

Oğuzhan KÜLTE