Bazı duygular vardır ki, ismi yoktur onların.
Sadece bir buğu gibi camda belirir, silinince de iz bırakmaz ama içimize kazınan izleri hâlâ belirgindirler.

Bazı sabahlar vardır gecenin tortusu henüz çekilmemiştir toprağın üzerinden. Güneş doğar ama ısıtmaz; ışık süzülür ama aydınlatmaz.
İşte böyle zamanlarda insanın içini ele geçiren ses, dış dünyanın gürültüsüne galip gelmiştir artık.

Sırçanın buğusuna yazılan çocukça şiirler ..
belki de ilk defa kendimizi fark ettiğimiz anlardır o anlar.
Henüz acı ile tanışmamış kederi kitaplardan okumuş, yalnızlığı bir oyun zannetmiş zamanların safdilliği..
O şiirler şimdi silinmiş olabilir ama birer siluet gibi hâlâ arkamızda dolaşmaya devam ediyor.

Kimi zaman insan kendi derinliğine dalar da çıkamaz.
Yol bellidir belki, ama yön yoktur.
Ve orada, “bendiciğim” dediği ne varsa, birer birer heder olur zamana. Akıl bir yana, kalp bir yana sürüklenir.

Keder, dokunmak için değil, içine işlemek için gelir.
Belki de bu yüzden her aşk, kendi celladını içinde taşır.

Düşünceler de leylin karanlığında birer yük gibi asılır insanın zihnine. İmanla isyan arasında, Hayyam’ın çelişkileri gibi savrulur durur.
Bazen bir sıfat olur zikir, bazen de suskunluğun sesi olur.

Hisle de zühre kadar uzak, onun kadar yalnızdır.
Bir yıldızın tek başına gökyüzünü boyaması gibi.
Kahvenin acısında saklanan gerçekler gibidir onlar.
Hatırda kalır ama dilden asla düşmezler.

ve dünya ..
Mevt ile kaim.
Yani varlıkla yokluk arasında bir salıncak.
Her şey geçici.

Ama bazen bir tek ses yeter.
Bir tek “Ey Leyla!” çağrısı, küllere üfleyen bir rüzgâr gibi
yeniden diriltir ne varsa.

İnsan en çok sakındıklarını yakar en çok sevdiklerinde.
Meczup bir halde iken ne yapacağını bilemeden içindekini döker ayak ucuna.
Yağmur olur birikir. Yağmak için zamanını bekler.
ve toprak yine çürüttüğü her şeyi yeniden besleyecek kadar bilgedir.

Bazı kalemler vardır, yazmaz, kanar.
Bazı şiirler vardır, okunmaz, yaşanır.
Sevgili abim Aren’in şiiri işte bu ikisinin kavşağında duran, hem kendi sancısının hem de okurun boşluğunu dolduran bir uğrak yeri gibidir.

Aren’in şiiri bir yanıyla ölüme yaslanır ama diğer yanıyla yeniden doğuşunun müjdesini çağırır. Onun kalemi külleri savurmaz, aksine onlardan bir hikâye örer. B
Bu hikâyede acı, yalnızlık, aşk ve bekleyiş iç içe geçmiş bir kumaş gibi dokunur.

Belki de bu yüzden Aren’in şiirinde herkes kendini biraz kaybolmuş, biraz kırılmış gibi hissetse de bir o kadar da yeniden filizlenecek gibi bir umudu taşır bağrında.

Çaylar abimden, eyvallah aldım kabul ettim.
Ben de abime bir kahve ikram ediyorum. Sade.. acısı senin dizelerindeki gerçek kadar koyu, hatırıysa tıpkı şiirin gibi yıllar boyu unutulmayacak cinsten.
Şimdi usulca al eline bu fincanı.
Dışarısı rüzgâr, içerisi kelime..
İçinden bir yudum al ve bırak.
içinde biriktirdiklerin buhar olup yüzüne vursun.
Çünkü sen kahveyi sadece içen değil, onu yazan, onunla söyleşen bir şairsin.

Bir gün belki, bu kahve kokusu seni yeniden şiire oturtur.
Belki Leyla’ya, belki kendine, belki de hiç tanımadığın bir yalnızlığa yazarsın.
Ama nasıl olursa olsun bil ki bu kahve sana.
içini ısıtsın diye değil, içindekileri dinlesin diye ikram edildi.

Afiyetle Aren abim
Sevgi ve selamlar.

Buğulu bir sır gibi köşelere saklamak lazım bu satırları.Düşünsenize zamanın eli değdikçe silinen siluetleri ve saf halleri.


Ahh bu karanlığın gecesi
Ahh yalnızlığa takılı kalmış derin düşünceler
Öyle ki zikir eden kelimelerin güzelliğinde ,keskin bir acı sanki demli bir kahvenin tadı gibi.

Şiir ruha dokunuyor vesselam.


Değil mi ki şafağın titrek alevinde bilinen kaim,bu dünya ölümle kol kola.
Ne güzel şey
Bu satırların arasında bir yağmur gibi beklemek.

Külden doğan fısıltı sessizliğin dili
Ki sabrın yeşeren baharı yılgın bakışların ardında .

Hüzünlerin ardı sıra doğacak güneş.

Şiirin teninde
Hep yeniden,yeniden ve yine yeniden
umut ışığı var.

İnanmak güzel şey.dedim ve

Kıymetli kalemi gönülden kutladım.

Saygı ve selam ile...



-Tesbih- tarafından 8.5.2025 11:50:39 zamanında düzenlenmiştir.

Şiirinizin derinliği ve duygusal yoğunluğu çok etkileyici. İçindeki mistik hava ve sürrealist öğeler, hislerinizi güçlü bir şekilde yansıtıyor. Leyla'ya olan gönderme, bir yandan yalnızlık ve özlemi, diğer yandan bir kurtuluş arayışını simgeliyor gibi. Aynı zamanda, zamanın ve ölümün evrensel temalarını işleyişiniz, şiirinizi anlamlı bir şekilde derinleştiriyor.

"Zül dudaklar fısıltı kalacak yarınlara!" ifadesi, karamsarlığın içinde bile bir tür umut ve bekleyiş barındırıyor. Son dizedeki "Küllerinden doğup umudu yeşertecek… Sadece bekle!" ise, her şeyin sonunda bir dönüşüm ve yeniden doğuş mesajı veriyor.

Tebrikler

Saygılar sair.