Anılara giden bir yolcusun bu gece.
Durağan düşlerin
Afrodizyak kışkırtmasında
Kuşatma altında esir düşen
Asaletinle
Gemilere sarılıyorsun.

Pas kokulu rıhtımlarda
Nefes mavisi
Bir ıslaklık dudaklarında

Şehir yanıyor
Sen uzaklaşıyorsun.

Tiyatro oyunlarının
Vazgeçilmez kadını
Hayata,
Sahnede tutunuyorsun.

Ben alkadras kuşçusu
Hayallerim ile yakınım dudaklarına

Kanıyorum
Üşüyorum
İlmik hasreti yutkunmalarımda
Seni bekliyorum

Aşk gibi
ölüm gibi

Gün ışığı uzaklığında
ten ve tını
Sahte özgürlük mavisi
Dudakların
Kalp atışlarımda
Yankılanmalar

Sadece ben duyuyorum.
Sadece ben özlüyorum

Pas kokulu simya
Nefes mavisi
Islaklık dudaklarında

Ne gökyüzü yakınlığı
Ne okyanus çılgınlığı
Ne de
Bir damla yağmur yanmışlığı

Bilmiyorum
Çocuk olmak istiyorum sadece.
Nefes nefese kalana kadar koşmak
Özgürce…

Tolga Baş