Merhaba değerli dost kalem
Eser her zaman olduğu gibi güzeldi
Biz de okuduk, kutladık ve alkışladık yürekten
Gönlün abat olsun, tüm şiirlerin mükemmel ve de benzersiz olsun
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal

Sn. Mustafa Ertürk’ün Şiirine Derinlemesine Bir Bakış: Masalın Kıyısında, Şiirin Eşiğinde

Sevgili Mustafa Ertürk Bey’in şiirine yaklaşmak, aslında bir yolculuğa çıkmak gibidir. Kullandığı dil, imgeler ve ritim; çağdaş şiir sınırlarını kimi zaman aşan, kimi zaman o sınırlarda dolaşan bir kimlik arayışına işaret ediyor. Şiir, hem geleneksel halk şiirinden hem de modern yaklaşımlardan izler taşıyor. Bu yazıda şiiri, klasik anlatı çerçevesinde; giriş, gelişme ve sonuç bölümleriyle ele alacağım. Çünkü bir metnin edebi yönüne sağlıklı teşhis koyabilmek için bu yapının izlenebilir olması gerekir.

Giriş: Masal mı, Şiir mi?

Şiir, başında masalsı bir hava taşıyor. Gerçek ile hayal arasında gidip gelen bir anlatım var.
“Bir elimde aşk, bir elimde devrim” gibi ifadeler, aşk ve özgürlük arasında bir gerilim oluşturuyor. Şair, kaybolan bir aşkın, bir hatıranın, bir geçmişin izini sürerken “güzelin adını” arıyor.

Özellikle:

> “gözyaşıyla değil, / İnançla sulanmış.”

gibi dizeler, soyut dünyanın kapılarını aralıyor. Şiirin dili halk masalı gibi işliyor. Tarihsel göndermeler, mitolojik öğeler, zamanın derinliklerinden gelen duygular... Fakat bu atmosferin şiirle olan bağları kimi yerde gevşiyor. Soru da burada doğuyor: Şair şiir mi yazıyor, yoksa bir anlatı mı kuruyor? Bu geçişler, şiirin anlam derinliğini bulanıklaştırabiliyor.

Gelişme: Güçlü ve Zayıf Yönler

Güçlü Yönler

1. İmge ve Metaforlar:
“Kelebek gibi uçup, sis gibi silinip gitti” gibi ifadeler, şiire duygusal bir incelik katıyor. Aşkı toprakla ilişkilendiren imgeler ise şiirin soyut gücünü somutlaştırıyor.

2. Zaman ve Anlatı İlişkisi:
Şiir, geçmişle gelecek arasında dalgalanıyor. “Sevdamı kaba yel almış” dizesi, geçmişin bıraktığı sızıları başarıyla yansıtıyor.

3. Halk Şiiri Geleneğinden Beslenme:
Şairin dilinde divan ve halk şiiri etkisi hissediliyor. Ancak bu etkiler bazen derinlik katarken, bazen karmaşık bir yapı oluşturuyor.

Zayıf Yönler

1. Anlatıdaki Belirsizlik:
“Bir elimde aşk, bir elimde devrim” gibi ifadeler, şiirin merkezini bulanıklaştırıyor. Duygular açık değil; şairin içsel gelgitleri, okuyucuda da bir karmaşa yaratıyor.

2. Teknik Sorunlar:
“diledüşer söylememadını” gibi kelime oyunları şiirin ritmini bozuyor. Şiirin atmosferi, anlam kaymalarıyla zarar görüyor.

3. Yapısal Eksiklik:
Giriş, gelişme ve sonuç çizgisi net değil. Şair bir içsel yolculuğa çıkmış gibi görünse de bu yolculuk okuyucuyu bir çözüme ulaştırmadan sona eriyor.

4. Aşırı İmge Kullanımı:
“Kavruk toprağı taşı yeşertir salındıkça onun gölgesi” gibi ifadeler hem zengin hem de yoğun. Bu tür dizeler şiirsel olsa da, aşırı katmanlılık bazen okuyucuda yorucu bir etki bırakabilir.

Sonuç: Şiir mi, Anlatı mı?

Mustafa Ertürk’ün şiiri, masal ile şiir arasında bir çizgide yürüyor. Şiirin formu ile anlatının içeriği her zaman örtüşmüyor. Masalsı öğeler öne çıkarken, şiirin kendi iç ritmi zaman zaman gölgede kalıyor. Bu, özgünlük katıyor belki ama aynı zamanda anlamın yer yer silikleşmesine yol açıyor.

Şair, aşk ve özgürlük temalarını işlerken hem içsel hem de dışsal bir çözüm arayışına giriyor. Ama bu arayış, şiirin bütünlüğünü tamamlamakta zorlanıyor. Yine de, duygusal dürüstlüğü ve ifade çabası, metne değer kazandırıyor.

Ve kişisel not:

Saygıdeğer hâkimim, sevgili üstadım… Size şiir yazmanız için biri silah mı dayıyor?
Eğer böyle bir durum yoksa, bence siz anılarınızı anlatmaya devam edin. Çünkü sizin kaleminiz hatıratın sularında çok güzel yüzüyor.
Şiirinize dair eleştirimi doğrudan söyledim; övgülerle süsleyip sizi kandırmak bana yakışmaz, delibal adına hiç yakışmaz!

Vesselam.