Bir üniversiteli kız yaklaştı usulca.
Avuçlarında bir demet karanfil,
Gözlerinde hem sevgi hem hürmet.
Çiçeği uzattı Terinos’a,
"Bu sizin için," dedi.
Terinos şaşırdı önce,
Sonra eğildi yavaşça, aldı o sessiz saygıyı.
Kız sol elini yumruk yapıp kaldırdı,
Bir rüzgâr esti çınar ağaçlarının arasından
Al bayrak dalgalandı göğsünde,
“Yaşasın 1 Mayıs!” dedi kararlı sesiyle.

Terinos’un kalbi titredi bir an,
Hatırladı Zonguldak madenini,
Unkapanı’ndaki yürüyüşleri,
Ve Nikos’la paylaştıkları o eski megafonu.

Nikos’un tek atlı, aynalı körüğüyle
Bayraklarla süslü geçtiler Dolmabahçe’den.
Terinos dimdik oturmuştu arka sırada,
Gömleğinin cebinde sararmış bir sendika kartı.

Halk alkışladı onları,
Beşiktaş çınladı ayakta:
"Onlar altmış sekizliler!"
Diye haykırdı bir üniversiteli.
Bir zamanlar barikattaydılar,
Şimdi kortejin önündeler
Saçlar ak, yürüyüş yavaş,
Ama gözlerde hâlâ kıvılcım var.

Tontonitos önlerinden koştu neşeyle,
Küçük bir kız çiçek uzattı Terinos’a.
"Ellerin nasır dolu amca," dedi,
"Ben seni bir şiirde okumuştum."
Sen eskiden yaşamışsın Datça’da
Tontonitos önlerinden koştu neşeyle
1 Mayıs özgürlükler kısıtlı bayram olamazdı asla.