1️⃣
Bir akşamüstü Kairos’un rüzgârı diner,
Terinos tahtaya bakar, sessiz bir zafer.
Elinde çay, dumanı bulut gibi döner,
Bir piyonla başlar, bir dünya biter.

2️⃣
Tontonitos başucunda kıvrılmış uyur,
Kuzine yanar, taşlar sıcacık durur.
Keliternos mutfakta, salatası hazır,
Bir ses duyar: “Mat zamanı gelmiştir, durur.”

3️⃣
Beyaz taş güneş, siyah taş gece,
Her hamle bir hatıra, bir iç çile.
Bir fil çapraz geçer, yılları deler,
Her piyon çocukluk anı, birer kader.

4️⃣
Oğlu Timenos, Kos’tan mektup yollar,
“Baba, ben doktorum” der, gözleri dolar.
Terinos tahtaya bakar, vezirle şah yan yana,
Bir baba gururu, bir iç sızı, yana yana.

5️⃣
Epiktotes gelir, “Bir çorba koy” der,
Zekeriya Sofrası’nda fiyatlar yine beter.
Terinos gülümser, “Kekik suyu iç,” der,
Ama içmez, dünya yine döner, döner.

6️⃣
Dışarıda Datça’nın mor gecesi parlar,
Kule gibi dik duran zeytin dallar.
Bir rüzgâr geçer, taşlar yer değiştirir,
Hayat da bir satranç değil midir?

7️⃣
Kelimeler taş, sessizlik hamle,
Bir düşünce doğar, bir umut başlar.
Terinos kalkar, kuzineye bir odun atar,
“Mat” der kendine, ama içi bahar.

8️⃣
Ve sabah olur, 64 kare ışır,
Her karede bir ömür, bir anı taşır.
Terinos gülümser, dişleri sararmış,
Ama gözlerinde bir güneş var — yaşamış.