Ayaklarının altına mahkum

Hergün canımdan hikayeler.


Ellerim yüzüm, yüzüm ellerim

Söndür şu ateşi de, dökülsün pervanelerim.


Şu içimde bağıran avaza dek bağırsın

Bu heyuladan çeksin beni kurtarsın.


Bak bu kelimene gamları boğabilirim

Bedava sevmeye, es’ara dalabilirim.



Bu eşkiya hayatından yoksul başım vurulsun

Aç bi aç akbabalara etten sofra kurulsun.



Basit keşmekeşler, yorgun atlar eşekler

Birbirine karışmış, altın, demir döşekler.


Açık yara yerlere merhem midir tezekler

Bundan mıdır, küstahça konup kalkmada sinekler.



Sözlüğümden bilinip atılıyor kelimeler

Bir garip yaşam geleneği, bölünüyor haneler.


Bazen mısra zihnime melek midir benim

Çatısında sabahın, uykusunda gözlerim.


Canavarlar yığıldı, tamtamlar asıldı yerlerine

Us ayıldı da, öyle bakıldı eserlerine.

Ezgi Gürçay 2006