0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
143
Okunma
Ayrılık ne bir kurtuluştur,
ne de son…
Sadece eksilmenin başka bir adı,
bir yokluğun hayatla aynı tonda yaşanışı.
Gitti sandığın her şey,
bir yerlerde kalmaya devam eder.
Sesin duvarda, kokun yastıkta,
ve en çok da sessizlikte iz bırakırsın.
Zaman geçer mi?
Geçer elbet… ama iz bırakır.
Yara kabuk bağlar da,
gece olunca yine sızlar.
Ne sen tam gittin,
ne ben tam kaldım.
Ayrılık dediğin,
iki yarım kalbin arasında sıkışıp kalan bir dünya.
Ve bazen—
En çok orada büyür aşk;
olamadığı, tamamlanamadığı yerde…
