“Sevmek, bir kalbin ritmini başka bir yüreğin duasına denk getirmektir.”

Yoluna serilmiş yıldız uykuları,
Düşlerinde kulağına fısıldar.
Gizli bir telaşla çırpınır kalbimde,
Sen geçince acı hatıralar.

Bir kelimen yetiyor,
Karanlığıma ışık serpilmeye.
Bin ömrü yakmaya razı gelirim,
Bir bakışın dokununca içime.

Sevmek ne demek?
Kendini bir başka cana emanet etmek,
Bir gülüş uğruna
Yaraya şükretmek…

Avuçlarımda açan dualar var,
Her biri yeniden yeşerir.
Ve gözlerin… o derin, hüzünlü gözlerin,
Suskun bir şiirle dilime mühürlenir.

Zaman bile eğilir bu sevdaya,
Çünkü bu, yalnız bir bağ değil;
Bu, evrenin göğsünde atan
İlk kelam gibi kutsal bir hissedişe kabil.

Gecenin en ıssız anında,
Bir esinti dolanır tenimde.
Kokunu taşırken her kıpırtı,
Yokluğunun kıyısında savrulurum haliyle.

Sevmek ne demek?
Sessiz bir ezgiyle yanmak,
Her notasında adını saklamak
Ve her şarkıyı varlığına adamak…

Aklımda sen,
Yüreğimde özleminin yangını.
Bu alevi söndürmeye mecalim yok;
Zira bu aşk,
Rabbimin yazgıma yazdığı bir harf gibi hâsılı.

Şimdi, duygularımın tanıklığında,
Ay, yüzünü ödünç alır bulutlardan.
Ve ben, sana sarılı bir hayal gibi,
Sonsuzluğa bırakırım kendimi ardından.

Bir "ah" düşerken dudaklarımdan,
Usulca…
Serserice…
Aşkla…

Halil Kumcu
10 Nisan 2025 / Perşembe / Ankara