Kırılır dalım rüzgârla beraber;
Ömrüm feda olsun aşkın üstüne.
Seninle geçen her dem ömre değer,
Sererim canımı yolun üstüne.

Sevdamı dumanlı dağlar bilsin de,
Ellerin, akan yaşları silsin de,
Hasretinle paramparça etsin de,
Sana kurban olsun başım üstüne.

Turnalar, bırakın yaram kanasın;
Dudağımda yanık bir ıslık çalsın.
Geceler boyu yüzümü okşasın,
Alnıma yazılmış yazın üstüne.

Ocağımda ateş köz olup yanar,
Sensiz geceleri karanlık sarar.
Her günüm Yusuf zindanına çıkar,
Aklımdan düşen her hazzın üstüne.

Gözüm yollarını yıllardır bekler;
Dillerden dillere ismini söyler.
Kanadım kırıldı, uçmaz oldum der;
Çık gel de geleyim izin üstüne.

Hesap kitap sorarsan tabut görür;
Geriye dönmezsen bedenim çürür.
Daralır sol tarafım, her gün ölür,
Söylediğin bunca yalan üstüne.

Baharda açılmaz gönlümün gülü;
Söndü el ocağında yanmaz külü.
Gülmedi yazgımın kara eylülü,
Suçladık kaderi geçmiş üstüne.

Halilî, gözümden damlarken sıla,
Tutuşur dizelerim senin aşkınla.
Dermanı bulunmaz ölümden başka;
Ahtın, bahtım olsun yemin üstüne.

Halil Kumcu

Bekleyenin takvimi zamana değil, bir tek isme bağlıdır.
Yemin, dudaktan çıkınca değil; kalbe değince kutsallaşır.
Her şiir, şairin kanayan bir yerini gizler; ama okuyan, kendi yarasını bulur içinde.

2 Aralık 20025 / Salı / Bartın