Şimdi biraz fırtına estireceğim gece vakti.
Odamda bir valiz yok, saklamıyorum resmi.
Belki uzak şiir, belki kaldırımda yakamoz ekli.
Renkli düşler yok, sadece kahverengi gözleri.

Araştırıp bağdaş kurup oturmak bir parkta,
Ansızın hüzün çöker, bulursun kendini yasta.
Hasta bir kafa, ne kadar temiz kalır yarada?
Yaradana birkaç sözüm, ilerleyen zamanda.

Kendini kandırma, soğukta atletle dolaşmak,
Boğacak dişlerim tütün, birazcık da yaprak.
Kağıt kalem alemde hüzünlü mendil satacak,
Sonra evine elinde poşetle ekmek alacak.

Kan basıncım, inan birkaç P artmış olmalı.
Yoksa bu saatte kırardım inan parmaklarımı.
Hissetmiyorum hiç kimseyi, kendime aklı.
Kaldı fiyasko ellerimde hâlâ iddaa şarkısı.

Şimdi kimin tuzağına basamak oldu aniden?
Yarim demiştim sana, tuhaf sanki validen.
Acilen damarlarım açıyor, beynimi gariplen.
Komiksin, seni aradım, soran oldu, ne diyeceksin?

Üçbin altı gün olmadı, bu sadece bir anlam.
Yaşamak fazla ürpertici, ondan bi kaçsam.
Tekrar beni bu bataklıktan bi kurtarırsan,
İnanmaktan korkmam, yine bana sarılırsan.

Güneşin altında üşümek isterken yenileceksin.
Kendinden eminsen, dünya oynar yerinden.
Boşver, sakince dinlen, sonuçta yok beliren.
Fikrimden ziyade bu son olur, dua edilen.

Boğazım kuruyor, bir damla suya var ihtiyacım.
İhtiyar, biraz soluklan, bak bitti senin izdivaç.
Kinle dolan kalpte, sendin tek tur amaç.
Kaçtın, olmadı, ayıptır dedik, vurdun kırbaç.

Döner dünya, hanginiz savaşı istemediniz ki?
Kaçınız barıştınız, kaçınız yenilmediniz ki?
Bir gün duyarsız, bir gün böyle delirmek mi?
Neyin anlamı, içtiğin su böbrekleri kirletir mi?

Delice masal anlat, ufak yürüyen çocuklar,
Kumsal başında, sahilde intihar kuranlar.
Hepsinde bir yara, biraz anlam var sananlar.
Anca bir bankta kendini yakamoza kaptıranlar.

Neyse, bir sandalye başında kaç tane beat,
Dinledim, yazdım seni, hepsi sanki feryat.
Rahat kalıp da kelimelerle istirahat halim,
Bugün bu halimle fırsat bulamadı, ne garip.