Şiire başladığım yıllarda (1980 lerde ) yazdığım ilk serbest şiirim.

Sorma

Ne güzel adamdın sen!...
Aklıma düştüğünde;
sen zindan gecelerinde ağlar
ben tepeden tırnağa kusardım içime sensizliği..
"Nasılsın"? deme derdim...
Sus sorma!
Nasıl olduğumu ben bile, bilemezdim çünkü.
Sensizliği nasıl anlatırdım ki sana nasıl?..
Bir başlarsam,
Özlemine yenilmiş yüreğime, ihanet etmiş olurdum.

Tarifi imkansız bir aşktı bizimkisi
Kalplerimiz yan yana atardı;
biz uzaklarda olsakta.

Ne çok mevsimler borçlu bu hayat bize..

En zoru da severken ayrılmak derdi Ümmü teyzem.
Ne güzel de derdi!
Sevip sevilmeyi...
o öyle bir anlatırdı ki; insanın durup durup aşık olası gelirdi.

Doğup doğup ölmek..
Öldükce çoğalmak gibi..
karşılıklı sevilip sevmek derdi...
İşte ben öyle sevdim ve hâlâ öyle severim seni. ..

Aliye Uyanık/Bozok kızı