Söyler misin bana, menekşe gözlüm
Bülbülü ağlatan, gülde ne gördün
Lafın sakınmayan, ey açık sözlüm
Adını haykıran, dilde ne gördün

Hiç ders almadın mı, aklı evladan
Tecrüben olmalı, her vaveyladan
Seni dilediğim, yüce Mevla’dan
Duaya açılmış, el de ne gördün

Aşk değil mi gönlü, kasıp, kavuran
Fırtına olursa, yıkıp, deviren
Ilgıt, ılgıt esip, saçın savuran
Yazın serinleten, yel de ne gördün

Cananın bulunmaz, benzeri, eşi
Terk etmez aşığı, hayali, düşü
Aslı’yı yaktı ya, sevda ateşi
Ondan geri kalan, külde ne gördün

Nehrin kıyısın da, huzur bulduğu
Onun coşkusuyla, aşkla dolduğu
Kleopatra’nın, hayran olduğu
Akdeniz’e koşan, Nil’de ne gördün

Dert olup, her akşam, omzuna binen
Ayrılık ardına, saklanıp, sinen
Her iki yanaktan, süzülüp inen
Ilık ılık inen, selde ne gördün

Görmedim hayatta, bir kulu gamsız
Gördünüz mü bir çöl, yeşil ve kumsuz
Hele söyler misin, Aşık Lüzumsuz
Mızrabın değdiği, telde ne gördün

Aşık LÜZUMSUZ
Sadık DAĞDEVİREN

ETEK YAZILARI

EVLA : En doğrusu, en iyisi
VAVEYLA : Çığlık