11
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
409
Okunma

Bazı geceler vardır ki, insanın ruhu bir yolculuğa çıkar. Rüzgârın fısıltılarında kaybolan düşler, dalgaların anlattığı eski hikâyeler ve ufukta beliren belirsiz bir ışık, bekleyişin ve umudun şiirini yazar. Bu dizeler, zamanın akışında kaybolan bir sevgiyi, belki de hiç kavuşulamayan bir özlemi anlatıyor...
Ay doğar usulca, geceye inat,
Yıldızlar fısıldar kaybolmuş bir hat.
Rüzgârda yankılanır eski bir sızı,
Düşlerim savrulur yitik bir yazı.
Martılar çığlıkla deler sessizliği,
Dalgalar fısıldar unutulmuş heceyi.
Zaman süzülürken sonsuz bir nehre,
Her düğüm saklanır kaderin eşiğinde.
Şafak sökülürken gelir belki o an,
Bir ses, bir dokunuş, bir anlık heyecan.
Karanlık küserken güneşe savrulur,
Ufuktan bir haber yüreğime vurulur.
Ufukta bir ışık, titrek bir nefes,
Yakın mı, uzak mı, bilinmez adres.
Kalbim bekler hâlâ bu seferi,
Denizlerin ardında kaybolan peri...
5.0
100% (15)