4
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
180
Okunma
Bazı baharlar unutulmaz; ne rüzgâr silebilir kokusunu ne de zaman soldurabilir renklerini. Gözlerde saklı kalan o mevsimler, hatıraların ince bir sızıyla yeniden filizlendiği anlarda hayat bulur. Bu şiir, geçmişin suskun aynasında yankılanan bir özlemin, solgun renklere ve sessiz sokaklara sinmiş bir sevdanın izlerini taşır. Her dizede, zamanın dokunamadığı duyguların ve unutulmayan baharların hüznü saklıdır.
Soldu renkler, içimde açan ne varsa,
Gözlerim bir ayna, kırık, solgun, eski.
Bir zamanlar bahar kokan o arsa,
Şimdi sessiz bir çöl, dinmiyor öfkesi.
Unutulmuş baharlar gömülü derine,
Ne kelebek konar, ne kuş öter şimdi.
Hüzünlü bir gölge düşer gözlerime,
Her bakışım maziye mühürlenmiş gibi.
Rüzgâr savrulurken solgun yaprakla,
Fısıldar geçmişten kaybolmuş bir sızı.
Bir adın yankılanır ıssız sokaklarda,
İçimde dinmeyen eski bir hüzün.
Zaman yürür, izler silinir kumlarda,
Geceye karışır unutulmuş bir melodi.
Ay ışığı vurur gözlerimin buğusunda,
Ve hatıran düşer içime, bir şiir gibi...
Cevap Yaz