Yeşermedi aşkımız, görünmektedir sonu
Ey gaddar, zalim yârim, nasıl yaparsın bunu

Ben ki sana vurgundum, Mecnun’dan bin kat öte
Sen niye dokunmadın, ne etliye ne süte

Sevinip dolaşırken gökyüzü boşluğunda
Artık sesim çıkmıyor, yerin alt katmanında

Sen var iken cennetti şu Dünya’nın hayatı
Sensizliğinde seçtim, bu belalı mematı

Bir zamanlar, dağları yerinden oynatırdım
Tüm engelleri kaldırıp, sana kolay varırdım

Meğer senle güzelmiş bu görkemli Dünyam
Sana yandığım kadar cehennemde yanamam

Bütün zevk ve sefamın kaynakları sen idin
İnan ki şu Dünya’da en acıyı sen verdin

Son yok iken, cisimler hiç yüzüme gülmüyor
Cennet, Cehennemimin sen olduğun söyleniyor

Hani derler ya “can çıkmadan huy çıkmaz”
Senin bu kara sevdan canımı almadan duramaz

Bu Dünya’daki hayatım, sürüne sürüne geçti
Çevremizdeki hainler, bize cevaz vermedi

Artık hayatım yorgun, son demini yaşıyor
Dünya’yı da seni de artık umursamıyor

Rabbimin rahmetine sığındı, teslim oldu
Dalgalı olan hayatım, ancak böyle duruldu

Çek, git demek isterim, ancak ağzım varmıyor
Duygularımın hiç biri sana dokundurtmuyor

Artık İlahi Adalet her şeye karar verecek
Verilen kararları bütün ümmet görecek

İşte böyle son buldu Dünya’da bir aşk daha
Bizim aşk damga vurdu, bu şekilde son çağa

Bunlardan ibret alın ey âşıklar, maşuklar
Ancak kendi düşünceniz hayatınızı paklar

15.03.2025-Niğde/Bor