Boşluğuma denk geldi, ruh dünyamı doyurdun
Şu biçare gönlüme, gir diyorsan girerim
Sırça saray köşkünde başköşeyi ayırdın
Vuslat için murada, er diyorsan ererim.

Her nefes alışımda, varlığınla hislenen
Göz açıp kapananda, canım diye seslenen
Suruna tırmanırken sarmaşıkla beslenen
Benim için kaleler ör diyorsan örerim.

Canıma can adadım bundan ötesi var mı?
Bilmem ki bu deli sevda, dar gönlüme sığar mı?
Karanlıkları boğup, güneş bize doğar mı?
Benim için de çadır kur diyorsan kurarım.

Topu taca atmadım, gel diyorsan gelirim
Kuru yere oturmam, haddimi de bilirim
Canım sana fedadır, öl diyorsan ölürüm
Dur diyorsan durarım, vur diyorsan vurarım.

Âdemoğlu âdemler, doğuştan kusurludur
Bütününü bulmak zor, tam değil kesirlidir
Belki kardan beyazdır, belki de nasırlıdır
Elime ellerini sür diyorsan sürerim.

Asaletli duruşun, bacak çelişin güzel
Boyun posun her şeyin, bana gelişin güzel
Gizli açan gamzende gonca gülüşün güzel
Yedi veren gülümden, der diyorsan dererim.

Necati’yi bırakma, hasret ölümden beter
Sahipsiz kalan sürü, dağlarda çabuk yiter
Başımın tacı sensin, bir kez işmarın yeter
Sana kalkan ellerin, defterini dürerim.

Necati OCAKCI